Ik heb zojuist het “Dagboek van een teleurgesteld man” van Barbellion gelezen. Hij overleed in 1919 op dertigjarige leeftijd aan de gevolgen van multiple sclerose. Zijn dagboek getuigt van een bij vlagen geniale geest die zijn grootse gedachten en zelfingenomenheid zag verzanden in de tijd. Hoe dichter ik bij de dood kom, hoe sterker ook ik me bewust word van de betrekkelijkheid van mijn leven. Ik zie hoe al mijn gedachten, gevoelens en daden zullen verdwijnen in de tijd. Hoeveel mensen zullen over honderd jaar nog het dagboek van Barbellion lezen? Hoeveel verhalen zijn er in de loop van de tijd al niet verschrompeld en verdwenen?