Ik schrijf maar ben geen schrijver. Ik kan niet putten uit een onuitputtelijke bron van beelden, gedachten, woorden en zinnen. Schrijven is voor mij geen op zichzelf staande kunst waarin het ene woord zich aan het andere rijgt. Schrijven is voor mij het gevolg van wat ik ervaar, een middel om deze ervaring tot op de bodem te doorgronden en over te dragen. Het liefst zou ik helemaal niet schrijven. Het belast me met woorden die ik juist wil loslaten. Ik kan ze echter het best loslaten door te schrijven. Deze tegenstrijdigheid is verwarrend. Ook dit is een ervaring waar ik liever niet over schrijf maar waar ik zoals nu toch over schrijf.

Zie ook: ik wil verwarring zaaien