Ik merk dat ik het vluchtelingenprobleem uit de weg ga. Ik wil er niet over nadenken. Dit irriteert me en zorgt ervoor dat ik alsnog op zoek ga naar de oorzaak van mijn weerstand. Wat me tegen de borst stuit is het feit dat wanneer een groep vluchtelingen zoals nu massaal druk uitoefent dat ze dan gemakkelijker opvang lijken te krijgen dan wanneer iedereen afzonderlijk om hulp zou vragen. Daarnaast maak ik me zorgen over het volgende: We hebben in de loop van de geschiedenis politiek machtsmisbruik en dogmatisch denken leren beteugelen. We zijn hierin geslaagd door zelfreflectie en kritisch denken. De vraag die me bezighoudt is: Heeft onze maatschappij voldoende absorptievermogen om een grote groep vluchtelingen op te nemen die niet is opgegroeid in een dergelijke cultuur?

Zie ook:
kosmopolitische idealisten
open huis
een nieuw religieus bewustzijn
op zoek naar rust
gelijke monniken, gelijke kappen