Ik heb altijd de wereld willen verbeteren. Ik kom echter steeds vaker tot de conclusie dat er situaties zijn waaraan ik iets zou willen veranderen maar wat niet lukt omdat mijn invloed te klein is of omdat mijn omgeving het niet op prijs stelt. Dit roept een vraag bij me op: Moet ik als een Don Quichot tegen windmolens blijven vechten of moet ik de beperkingen waarmee ik word geconfronteerd accepteren en niet meer voor het maximale gaan? Deze tweede mogelijkheid spreekt me het meest aan maar geeft me het gevoel dat ik mijn verantwoordelijkheid uit de weg ga. Ik zou hier als volgt op kunnen reageren: Willem, je hebt je bijdrage aan de maatschappij wel geleverd, stop er nou maar mee. Dit vind ik echter te gemakkelijk. Dieper in mezelf reikend sta ik daarom stil bij de derde mogelijkheid: Ga voor het maximale maar verwacht niet het maximale.

Zie ook: eigen schuld ,dikke bult