In het begin van de jaren zeventig volgde ik een workshop Enlightment Intensive. Vijf dagen lang was ik bezig met de vraag: Wat ben ik? Momenten van stilte werden afgewisseld met het beantwoorden van deze vraag. Dit deed ik zittend tegenover een andere deelnemer. Hij of zij luisterde zonder te reageren. Na vijf minuten werden de rollen omgekeerd. Na een uur was er stilte. Zo ging deze workshop door met slechts vier uur slapen per dag. In de loop van de vijf dagen gaf ik alle antwoorden die ik kon bedenken. De momenten van wanhoop en verdriet namen toe. De tranen van het lachen en van het verdriet droogden op. Ik liet los. Wat overbleef was inzicht vermengd met het zuiverste gevoel.

De laatste maanden ervaar ik als een Enlightment Intensive. De vraag ‘Wat ben ik?’ speelt voortdurend door mijn hoofd. Ik herken haar in de vragen die ik mezelf stel. Ben ik conservatief of liberaal? Ben ik calvinist of hedonist? Ben ik vrij en onafhankelijk of ben ik het product van de kudde die me omringt? Ik discussieer er niet over, noch met mezelf noch met anderen. Mijn vrouw luistert naar me zonder dat ik iets zeg. Begripvol wacht ze totdat ik deze hoek van het leven heb gerond. Ook nu groeien de wanhoop en het verdriet. Waarom laat ik niet los? Waarom volg ik de bezetenheid van mijn geest? Ik besluit een kop koffie te gaan drinken. Zittend in de zon zie ik de tuin. Ik glimlach: Ik ben wat ik ben.

Zie ook:
wauw
denken en geloven
Wie ben ik?
religie of hedonisme
de drie d’s
vragen, vragen en ..
vragen totdat