Dat je jezelf machteloos, wanhopig, en leeg voelt, dat begrijp ik. Wat ik niet begrijp is dat je het gat, dat door het overspel van je vrouw in je is geslagen, laat vollopen met woede. Ben je kwaad vanwege het verlies van zekerheid en continuïteit? Voel je jezelf verraden omdat ze jullie afspraak om open en eerlijk te zijn, heeft verbroken? Voel je jezelf vernederd omdat je de enige lijkt te zijn die niet op de hoogte was van haar verhouding? Ben je kwaad omdat ze zei dat je, wanneer je van haar hield, haar dit zou gunnen? Mis je oprechte spijt bij haar voor de pijn en de leegte die ze heeft veroorzaakt? Ben je bang voor de leegte, voor het alleen zijn? Maar waarom zou je bang zijn? Waarom verwelkom je de leegte niet? Is het immers niet zo dat je alleen moet kunnen zijn om helemaal één te kunnen zijn?
Zie ook:
zekerheid en continuïteit
huwelijksbeloften
inzicht in de leegte
eenzaam
alleen zijn
heel zijn
gevoel van verbondenheid